ទេពអប្សរ នៅប្រាសាទអង្គរវត្ត មានរូបរាងដូចស្ត្រីខ្មែរលើ និងបានបង្ហាញឲ្យឃើញនូវទំនាក់ទំនងវប្បធម៌ និង ជាតិពិន្ធុវិទ្យារវាងខ្មែរ កាន់វប្បធម៌ឥណ្ឌា និងកុលសម្ព័ន្ធមន-ខ្មែរ
ភ្នំពេញៈ
ដោយ៖សេង ស៊ីដារ៉ូ
ទម្លាប់ស្លៀកប៉ឹងរបស់ជនជាតិខ្មែរលើ ជាពិសេសរបស់ស្ត្រីខ្មែរ ដែលមានតាំងតែពីសម័យបុរេអង្គរ និងអង្គរ ក៏ត្រូវបានបោះបង់ចោលបន្តិចម្តងៗ នាសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ។ នៅសម័យអង្គរ សម្ព័ន្ធភាពវប្បធម៌រវាងខ្មែរ និងកុលសម្ព័ន្ធខ្មែរលើ មានភាពជិតស្និតនឹងគ្នាជាទីបំផុត ។
អ្វីៗ ដែលចម្លាក់បុរាណបានបង្ហាញបញ្ជាក់ប្រាប់នោះ គឺក្នុងបរិបទសង្គមវប្បធម៌នេះ ចម្លាក់ស្រីរបាំ ឬស្រីទេព អប្សរ ចំនួនជាង១៥០០ ត្រូវបានឆ្លាក់លម្អជញ្ជាំងប្រាសាទអង្គរវត្ត គួរឲ្យចង់គយគន់ជាអនេក។ វត្តមានរបស់របាំទាំងនោះ ពិតជាធ្វើឲ្យយើងស្គាល់ នូវបរិយាកាសសង្គមវប្បធម៌ខ្មែរនាសម័យមហានគរ កាលពី១០០០ឆ្នាំមុន។
សព្វថ្ងៃនេះការស្រាវជ្រាវ បានផ្តោតអាទិភាពតែទៅលើផ្នែកស្ថាបត្យកម្ម នៃប្រាសាទបុរាណ តែប៉ុណ្ណោះ។ នេះជាកង្វះខាតមួយគប្បីយើងត្រូវបំពេញ។ ក្នុងន័យនេះ ហើយការសិក្សាអំពីសម្លៀកបំពាក់រវាងស្រីទេពអប្សរ និងជនជាតិខ្មែរលើ ពិសេស ជនជាតិបុឌិះ នៅប្រទេសវៀតណាម ខាងត្បូង នាពេលបច្ចុប្បន្នបានបង្ហាញឲ្យដឹងថាខេត្តសៀមរាប អង្គរ ក្នុងអតិតកាលពិតជាមានទំនាក់ទំនងវប្បធម៌ យ៉ាងជិតស្និទ្ធ ជាមួយកុលសម្ព័ន្ធខ្មែរលើ ទាំងឡាយ ដែលរស់នៅក្នុងភូមិភាគឥណ្ឌូចិន យើងនេះ ហើយទំនាក់ទំនង ត្រូវបានលាតត្រដាង តាមលក្ខណៈ នៃ ប៉ឹងដែលស្រីទេពអប្សរស្លៀកនាជំនាន់នោះ ហើយដែលត្រូវគេឆ្លាក់លើជញ្ជាំងប្រាសាទអង្គរវត្ត។
ការដែលស្រីទេពអប្សរ មានតែក្រណាត់មួយចំអាម សម្រាប់គ្របកេរ្តិ៍ខ្មាស់ និងទុកដើមទ្រូងនៅទទេ ដោយគ្មាន អាវដណ្តប់ខ្លួននោះ ធ្វើឲ្យយើងយល់ថា នាងគឺជាជនជាតិភាគតិចកំពុងរស់ នៅក្នុងទីក្រុងដ៏រុងរឿងថ្កើងថ្កានមួយ គឺរាជបុរី ឬទីក្រុងយសោយធរបុរៈ។ ជាសក្ខីភាពមួយ បានបង្ហាញឲ្យឃើញនូវទំនាក់ទំនងវប្បធម៌ និង ជាតិពិន្ធុវិទ្យារវាងខ្មែរ កាន់វប្បធម៌ឥណ្ឌា និងកុលសម្ព័ន្ធមន-ខ្មែរ រស់នៅក្នុងតំបន់នៃខេត្តសៀមរាប នាសម័យនោះ៕
ដោយ៖សេង ស៊ីដារ៉ូ
អ្វីៗ ដែលចម្លាក់បុរាណបានបង្ហាញបញ្ជាក់ប្រាប់នោះ គឺក្នុងបរិបទសង្គមវប្បធម៌នេះ ចម្លាក់ស្រីរបាំ ឬស្រីទេព អប្សរ ចំនួនជាង១៥០០ ត្រូវបានឆ្លាក់លម្អជញ្ជាំងប្រាសាទអង្គរវត្ត គួរឲ្យចង់គយគន់ជាអនេក។ វត្តមានរបស់របាំទាំងនោះ ពិតជាធ្វើឲ្យយើងស្គាល់ នូវបរិយាកាសសង្គមវប្បធម៌ខ្មែរនាសម័យមហានគរ កាលពី១០០០ឆ្នាំមុន។
ការដែលស្រីទេពអប្សរ មានតែក្រណាត់មួយចំអាម សម្រាប់គ្របកេរ្តិ៍ខ្មាស់ និងទុកដើមទ្រូងនៅទទេ ដោយគ្មាន អាវដណ្តប់ខ្លួននោះ ធ្វើឲ្យយើងយល់ថា នាងគឺជាជនជាតិភាគតិចកំពុងរស់ នៅក្នុងទីក្រុងដ៏រុងរឿងថ្កើងថ្កានមួយ គឺរាជបុរី ឬទីក្រុងយសោយធរបុរៈ។ ជាសក្ខីភាពមួយ បានបង្ហាញឲ្យឃើញនូវទំនាក់ទំនងវប្បធម៌ និង ជាតិពិន្ធុវិទ្យារវាងខ្មែរ កាន់វប្បធម៌ឥណ្ឌា និងកុលសម្ព័ន្ធមន-ខ្មែរ រស់នៅក្នុងតំបន់នៃខេត្តសៀមរាប នាសម័យនោះ៕
Post a Comment