ប្រវត្តិៈ បដិមាករទេវីនៅអង្គរវត្ត

ខេត្តសៀមរាបៈ

ដោយ៖ សេង ស៊ីដារ៉ូ

សា្នដៃសិល្បៈ ក្នុងរចនាបថសម័យអង្គរវត្ត ​ដែលតំណាងឲ្យព្រះមហេសីអាទិទេព ​មានលក្ខណៈប្រហាក់​ប្រហែ

​ល​​គ្នា​​​ទាំងរូបភាព និងទាំងការតុបតែងលម្អតែម្តង។

លក្ខណៈរួមរបស់បដិមាករស្រីទាំងនោះ រួមមាន បដិមាករស្រីមកពីប្រាសាទគោកពោធិ៍ ខេត្តសៀមរាប ម្កុដ​មាន

​​​ក្បាំង​ធំខ្ពស់ លម្អដោយធរណីមាត្រជាច្រើនថ្នាក់ ពីក្រោមឡើងលើមានក្បាច់កញ្ចាំង អមដោយក្បាច់ខ្សែ​មួយ​​គូ ក្បាច់ពងត្រី ក្បាច់ផ្កាចន្ទ័ន៍ អមដោយក្បាច់ខ្សែមួយគូ ក្បាច់ពងត្រី ​និងក្បាច់ត្របកឈូក ​បំបែកឆ្លាស់​ទៅដោយផ្កាមួយទងៗ។ កំពូលម្កុដ មានរាងជាសាជី លម្អដោយក្បាច់បួន ឬប្រាំថ្នាក់។

ត្រង់ករាងមូល និងតុបតែងជាក្បាច់ ជួរខាងក្រៅមានក្បាច់កន្ទុយហង្ស​ ឬក្បាច់ពាក់កណ្តាលត្របកឈូក រង្វង់

​ទី២ មានក្បាច់ចក ​បំបែកសង្កត់​ដោយក្បាច់ផ្កាដកចន្ទ័ន៍បួន ​ខាងមុខមួយ ​និងខាងក្រោយមួយ ​និងពីរ​ទៀត​​នៅលើស្មា។ សំពត់ ជាសំពត់ភ្លីសេផ្នត់ទទឹង ពោះមានរាងបួនជ្រុងទ្រវែង គ្របលើឆ្នូតចង្កេះ។​ ឆ្នូតចង្កេះ​លម្អ​ដោយក្បាច់ពងត្រី​ពីរខ្សែ​ និងក្បាច់រាងពងក្រពើ មួយគូរៗ ខណ្ឌដោយក្បាច់ពងត្រីពីរជួរ និងលម្អដោយ ផ្ការំ​យោលព័ទ្ធជុំវិញចង្កេះ។

ជាទូទៅ ក្បាច់លម្អរបស់ក្បាំង ​និងកំពូលម្កុដ តែងតែប្រែប្រួលទៅតាមចំណង់ចំណូលរបស់សិល្បករ។ នៅ​គែម

ខាងក្រោមរបស់ក្បាំង ជួនកាលក្បាច់ពងក្រពើ មួយគូរៗ​ ឬជាក្បាច់ដកចន្ទ័ន៍ ​ដែលក្លាយជាក្បាច់ពេញ​និយម​នៅរចនាបថបាយ័ន។ ចំពោះសំពត់របស់ទេវរូបភេទស្រីវិញ គេសង្កេតឃើញថា នៅក្នុងរចនាបថអង្គរ​វត្ត ជាទូទៅសំពត់ទាំងនោះ ជាសំពត់បតមកស្តាំ(តាមទម្លាប់)៕