ប្រវត្តិដើមនៃស្ដេចដំបងគ្រញូង នៃខេត្តបាត់ដំបង
ដោយ៖ សេង ស៊ីដារ៉ូ
 |
ដំណាលនៃប្រវត្តិដើមស្ដេចដំបងគ្រញូង មានដូចតទៅ៖
ក្នុងចំណោមប្រជាជនកំណែនទាំងនោះ មានបុរសកំលោះម្នាក់ មាឌមាំធំសម្បុរខ្មៅ ឈ្មោះនាយគ្រញូង។ ថ្ងៃមួយ នាយញូងត្រូវដល់វេននៅចាំជំរុំ ហើយមានភារៈកិច្ចដាំស្លចម្អិនម្ហូបអាហារ សម្រាប់ក្រុមកំណែនឯទៀត ដែលចេញទៅបំពេញការងារ។ ដាំបាយឆ្អិនកាលណា នាយគ្រញូងរកអ្វីមកជ្រួយបាយមិនបាន នាយងាកឆ្វេងងាកស្ដាំ ស្រាប់តែក្រឡេកទៅប្រទះឃើញមែកដើមរកាខ្មៅ នាយក៏ឈោងចាប់យកមែកដើមរកាខ្មៅនោះ មកជ្រួយបាយ។ រំពេចភ្លាមនោះ បាយសស្គុសក៏ប្រែពណ៌ទៅជាខ្មៅ។ ដោយក្ដីហេវហត់ និងឃ្លានផង នាយគ្រញូងក៏កាយញាត់ៗ បរិភោគបាយពណ៌ខ្មៅនោះទាល់តែអស់រលីងពីខ្ទះ។
បន្ទាប់មក នាយគ្រញូងក៏ចាប់ផ្ដើមដាំបាយថ្មីសម្រាប់សមាជិកកំណែនឯទៀត។ តែម្ដងនេះ ដល់នាយរកមែកឈើដើមរកាខ្មៅនោះមកជ្រួយបាយ ស្រាប់តែមែកនោះបាត់ស្រមោលរកមិនឃើញ មែកដើមរកាខ្មៅដែលបាត់ទៅនោះ គេមិនដឹងឡើយថា ជាអន្ដរាគមន៍ ទេព្តា ឬខ្មោច អារក្ស យកមកដាក់ ហើយលាក់បំបាំងយកទៅវិញនោះទេ។
ដំបងគ្រញូង ពង្សាវតារវត្ដទឹកវិល ក្នុងស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល បានកត់ត្រាទុកមកថា ដោយគុណបុណ្យបារមីនាយគ្រញូងត្រូវឡើងធ្វើជាស្ដេច ទើបបានជាទេវតាចុះ មកជប់បណ្ដុះឲ្យមានដើមរកាខ្មៅ ដុះនៅចំកណ្ដាលកន្លែងដែលពួកកំណែនរបស់នាយបោះជំរុំតាំងទី។ ហើយនាយញូងធ្លាប់បានបង្គាប់ឲ្យកូនចៅក្រោមបង្គាប់ កាប់ដើមរកានោះធ្វើជាអុសដុត នៅសល់តែខ្លឹមដើមរកាខ្មៅទេ ដែលគេមិនទាន់ដុត។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជានៅពេលខ្វះវែកជ្រួយបាយ នាយញូងលូកដៃចាប់យកខ្លឹមរកាខ្មៅមកជ្រួយ។
គ្រានោះនាយញូង អាយុ២១ឆ្នាំ គ្រាន់តែបរិភោគបាយនោះឆ្អែត នាយញូងក៏ចាប់ផ្ដើមមានកម្លាំងខ្លាំងក្លា កើនឡើងប្រឹសៗជាលំដាប់ ដោយមិនដឹងខ្លួន គឺនៅពេលដែលនាយញូង ចាប់ទាញពត់មែកដើមឈើទាល យកមកដាក់ព្យួរសង្រែកបាយ ទើបនាយដឹងថា មានកម្លាំងខ្លាំងអស្ចារ្យស្មើនឹងដំរីសារ ប្រាំពីរ។ នាយញូងអាចពត់កាច់ និងដកដើមឈើទាលបានយ៉ាងស្រួលមិនបាច់ខំ។ ក្រុមកំណែនទាំងអស់កាលបើបានឃើញមហិទ្ធិឫទ្ធិបារមីនាយញូង ក៏នាំគ្នាបាក់បបខ្លបខ្លាច កោតស្ញប់ស្ញែង គោរពបូជាទុកជាអ្នកមានបុណ្យ។ ម្នាក់ៗយល់ និងជឿថានាយញូងជាតួអង្គព្រះបាទធម្មិក ដែលយាងចុះមកចាប់កំណើតជាមនុស្សលោក ដើម្បីស្រោចស្រង់ និងលើកស្ទួយដង្ហែព្រះពុទ្ធសាសនា។ ប្រជាជនកំណែនទាំងនោះ នាំគ្នាសុំចុះចូល បម្រើនាយញូង ហើយសុំតែងតាំងឲ្យឡើងធ្វើជាស្ដេច។ នាយញូង មានដើមកំណើតនៅស្រុកសួនមង្ឃុត។ ឪពុកឈ្មោះសួន ម្ដាយឈ្មោះសែន។ មុននឹងនាយញូងមកទំពោះម្ដាយ បុរសជាឪពុកបានសុបិន្តឃើញព្រះកាល (ជាព្រះអាទិទេពផ្នែកកាលវេលា ឬក៏ជាមច្ចុរាជ) យកដាវមកហុចប្រគល់ឲ្យ។
លោកគ្រូចៅអធិការវត្ដភ្នំ បានទស្សន៍ទាយថា ប្ដីប្រពន្ធគាត់នឹងបានកូនប្រុស។ កូនប្រុសនោះនឹងបានឡើងសោយរាជ្យ តែមិនបានអាយុវែងទេ។ នៅពេលដែលគាត់មានផ្ទៃពោះ នាងសែន តែងចង់បរិភោគប្រមាត់ដី (ជារុក្ខជាតិម្យ៉ាងតូចទាបដូចស្មៅ ពណ៌បៃតង គ្មានផ្កាទេ ហើយតែងតែយកមកដាំជាប់គ្នារដឹកលំអតាមសួនច្បារ ជាស្មៅពួកប្រមាត់កង្កែប មានរសល្វីងឆ្អិតស្រដៀងនឹងរសទឹកប្រមាត់ ប្រើជាបន្លែស្លស្រឡក់បាន ឬថាជាសម្លកែរោគគ្រុនស្រៀវ) នាយសួន ជាប្ដីតែងតែទៅកាត់បះយកមកចម្អិនធ្វើអាហារឲ្យប្រពន្ធ បរិភោគតាមចំណង់ជាប្រក្រតី។
គ្រប់ថ្ងៃខែពេលវេលាកាលណា ថ្ងៃ៦កើត ខែពិសាខ ឆ្នាំថោះ ព.ស ១១៥៤ និងត្រូវជា គ.ស ៦១២ នាងសែន សម្រាលបានកូនប្រុសមួយឈ្មោះញូង។ ទារកនោះមានសម្បុរខ្មៅស្រអែមស្វាយ ដែលជាហេតុនាំឲ្យម្ដាយឪពុក ដាក់ឈ្មោះថា «អាញូង»។ ធំបន្ដិចនាយញូង បានទៅរៀនសូត្រស្វាធ្យាយនៅវត្តភ្នំជាមួយនឹង លោកគ្រូចៅអធិការ។ ក្នុងឆ្នាំដែល ព្រះមហាក្សត្រតម្រូវឲ្យកេណ្ឌកៀរប្រជារាស្ដ្រមកកាប់ឈើ ជញ្ជូនថ្ម នាយញូង ត្រូវបានចៅហ្វាយខេត្ដចាត់ឲ្យធ្វើជាមេរយពួកកំណែន ហើយបញ្ជូនទៅបំពេញការងារឯមហានគរ។ នាយត្រូវគេបង្គាប់ឲ្យទៅកាប់ឈើ និងជញ្ជូនថ្មនៅជើងភ្នំដងរែក ក្រុមកំណែនខ្លះទៀតក៏មានទៅធ្វើការឯភ្នំគូលែនដែរ។ នៅពេលដែលនាយញូង កំពុងតែមានកម្លាំងកើនមហិមា ដូចដំរីសារទាំង ប្រាំពីរ ស្រាប់តែមានដំបងមួយបានលេចចេញមកយ៉ាងអស្ចារ្យ។ នាយញូង រើសយកដំបងនោះមកធ្វើជាអាវុធ គឺជាដំបងឈើគ្រញូង មានប្រវែងប្រាំហត្ថមួយចំអាម។ នាយញូង ចាប់យកដំបងគ្រញូងមកគ្រវី វិលញាប់ស្មេដូចកងចក្រ ហើយនាយ ក៏អាចហក់លោតបានកម្ពស់ដល់ទៅ ១៥ ហត្ថដែរ។ មនុស្សម្នាទាំងឡាយដែលបានឃើញឫទ្ធិចេស្ដានាយញូងខ្លាំងអស្ចារ្យ ដូច្នេះ បាននាំគ្នាដាក់ឈ្មោះឲ្យថា «ដំបងគ្រញូង» ជាប់រៀងរហូតមក។ ដឹងច្បាស់ថាខ្លួនមានកម្លាំងងខ្លាំងក្លា ពូកែលើសអស់មនុស្សធម្មតា ហើយមានឫទ្ធិបុណ្យអំណាច នាយញូង ក៏ចាប់ផ្ដើមបែកគំនិត ចង់សោយរាជ្យធ្វើជាស្ដេច ដូចដែលក្រុមជនកំណែនបានស្នើសុំ។ នាយញូង ស្រែកប្រកាសប្រាប់ពួកកំណែនទាំងអស់ឲ្យឈប់កាប់ឈើ ដែលសម្រាប់យកទៅសង់ព្រះរាជវាំងស្ដេច។ ក្រុមកំណែនទាំងអស់ត្រូវកាប់ឈើធ្វើដំបងព្រនង់ នាំគ្នាប្រដាប់អាវុធមានកាំបិត ដាវ លំពែង ពូថៅ ព្រួញ ធ្នូ ស្នា ហើយនាំគ្នារៀបចំហ្វឹកហ្វឺនជាកង ដើម្បីប្រឆាំងជាមួយស្តេចផែនដី៕
Post a Comment